Ήταν ένα κρύο βράδυ του χειμώνα, οι στάλες της βροχής έσκιζαν την παγωμένη ατμόσφαιρα σε εκείνο το χωριό. Ένας γέρος, γύρω 70 χρονών, ήταν σχεδόν αποκομμένος από τον κόσμο, έμενε έξω από το χωριό σε ένα πέτρινο σπίτι! Δεν μίλαγε σχεδόν με κανένα από το χωριό, ήταν τσακωμένος με όλους τους συγγενείς του γιατί κανένας δεν τον υπολόγιζε και τον είχαν όλοι ξεχασμένο. Η μόνη του συντροφιά ήταν ένα γέρικο σκυλί. Αυτό το σκυλί λοιπόν ήρθε κάποτε ο καιρός και πέθανε όχι όμως από γεράματα αλλά από τριμμένο γυαλί. Κάποιος το είχε σκοτώσει. Δυο παιδιά τα οποία αργότερα το πλήρωσαν με τον ίδιο τρόπο! Όταν ο γέρος το επόμενο πρωί κατάλαβε τι είχε γίνει έθαψε το σκυλί έξω από το σπίτι και από τότε δεν τον ξαναείδε κανείς. Μετά από καιρό κάποιοι αποφάσισαν να ψάξουν να τον βρουν γιατί τους χρώσταγε. Πήγαν σπίτι του και ανοίγοντας την πόρτα αντίκρισαν ένα λιωμένο κορμί κρεμασμένο. Βρισκόταν έτσι για τρεις μήνες. Η ατμόσφαιρα ήταν αποπνικτική και είπαν πως μόλις άνοιξαν την πόρτα ακούστηκε ένα δυνατό σφύριγμα και το σπίτι ήταν σαν να έγινε σεισμός. Αφού πήραν το πτώμα, το έκαψαν γιατί ο παπάς δεν δέχτηκε να τον θάψει επειδή αυτοκτόνησε. Οι συγγενείς του ούτε που ενδιαφέρθηκαν και κανείς δεν παραπονέθηκε που τον έκαψαν. Μετά από τέσσερα χρόνια λοιπόν, ξεκινάνε τα παράξενα γεγονότα. Όλοι σχεδόν οι κοντινοί του συγγενείς πέθαναν από ατυχήματα, από αυτοκτονία τα δυο του αδέλφια και από υψηλό πυρετό η αδελφή του το ’89. Ο θάνατός τους ήταν ακαριαίος, όχι όμως και των δυο παιδιών που σκότωσαν το σκυλί. Αυτά πέθαναν από αφόρητους πόνους και στη νεκροψία βρήκαν τριμμένο γυαλί στο στομάχι τους. Η ψυχή του λένε πως ακόμα περιφέρεται και κάθε βράδυ μαζεύονται όλα τα αδέσποτα σε εκείνο το σπίτι και ουρλιάζουν όλο το βράδυ. Αυτή η ιστορία ήταν αληθινή και το άτομο λεγόταν Φράγκος Δημήτρης. Αυτοκτόνησε 73 ετών.
