Borley rectory – το πιο στοιχειωμένο σπίτι της αγγλίας 1863 – 1939
Η μητέρα μου ήταν η Marianne foyster, που έζησε στο borley για 5 χρόνια. Η οικία καταστράφηκε από φωτιά το 1939. Δεν ξέρω τι να πιστέψω. Δεν ξέρω τι είναι αληθινό, τι είναι μύθος, και τι είναι φαντασία. Έχω αφοσιώσει την ζωή μου στο να ερευνώ και να βρίσκω πληροφορίες για την οικία borley, η οποία έχει γίνει το κεντρικό νόημα της ζωής μου. Κάθε κομμάτι πληροφορίας είναι καλοδεχούμενο. Είναι θέμα του αναγνώστη για το τι θα πιστέψει, και τι όχι.
(σημ. τα παραπάνω είναι λόγια του γιου της κ. foyster, κατοίκου της οικίας borley.) Γιατί ένα δήθεν στοιχειωμένο μέρος, εδώ και δεκάδες χρόνια τραβάει τόσο πολύ την προσοχή; Ίσως γιατί η οικία borley προσφέρει τόσο μεγάλη γοητεία. Έχει ρομαντισμό, μυστήριο, δολοπλοκίες, και ακόμη και οι φήμες λένε για περισσότερους από έναν φόνους. Μα πάνω από όλα η οικία borley προσφέρει κάθε είδους φαινόμενο σχετικό με κυνήγι στοιχειών και φαντασμάτων. Είχε πνεύματα, συγκεντρώσεις και καλέσματα αυτών, ψιθυριστές φωνές, ήχους βημάτων, ήχους τραγουδιών και μια κακιά μικρή καλόγρια. Το μοναδικό ίσως πράγμα που δεν είχε, είναι σύρσιμο αλυσίδων, αλλά αντί για αυτό διέθετε σπάνια γραφήματα στους τοίχους του.
Κάποιοι πιστεύανε ότι η οικία borley ήταν στοιχειωμένη από την αρχή. Χτίστηκε το 1863 από τον αιδεσιμώτατο Henry Bull, αλλά η εκκλησία του borley χρονολογείτε πολύ πιο πίσω. Ο A.C. Henning ένας εφημέριος το 1936, ανακάλυψε ότι το βιβλίο της Δευτέρας Παρουσίας έγραφε για ένα κτίσμα borley πολύ πριν από το 1066, και κατέληξε στο συμπέρασμα, ότι εκεί γύρω θα είχε χτιστεί και μια ξύλινη εκκλησία.
Το 1362 καλόγεροι του τάγματος του Αγίου Βενεδίκτου, χτίσανε ένα μοναστήρι στην πλευρά όπου αργότερα χτίστηκε η οικία borley. Ο μύθος λέει για έναν καλόγερο του μοναστηρίου, που το έσκασε με μια καλόγρια του μοναστηρίου Bures, 7 μίλια νοτιοανατολικά. Ένας φίλος του καλόγερου έπρεπε να οδηγήσει τους δυο τους προς την φυγή. Αλλά γίνανε αντιληπτοί με συνέπεια ο καλόγερος να κρεμαστεί, και την καλόγρια να την χτίσουν ζωντανή σε έναν τοίχο στο μοναστήρι Bures. Αργότερα με σήραγγες ενώσανε τις δυο τοποθεσίες.
Ο αιδεσιμότατος, Henry Dawson Ellis Bull έγινε εφημέριος του borley το 1862. Έχτισε ένα τεράστιο, κτίριο από τούβλα την επόμενη χρονιά. Ο Bull πρόσθεσε και ένα καινούριο παράρτημα στο ασυνάρτητο κτίριο το 1875. Αυτός και η γυναίκα του, Caroline Sarah Foyster, απέκτησαν τελικά 14 παιδιά!
Ο Shaw Jeffrey έγινε αυτόπτης μάρτυρας ενός λιθοβολισμού και άλλων παραφυσικών δραστηριοτήτων κατά την διάρκεια των επισκέψεών του το 1885. Αυτά είναι τα πρώτα δείγματα παραφυσικών κινήσεων στην οικία borley.
Υπάρχουν και άλλα διασκορπισμένα συμβάντα στα πρώιμα χρόνια της οικίας.
Ο δημιουργός του Δημόσιου Σχολίου του Colchester είπε ότι είδα μια καλόγρια αρκετές φορές τις χρονιές 1885-86. Το 1886, μια νταντά με όνομα Mrs. E. Byford άφησε την οικία επειδή άκουγε βήματα από στοιχειά.
Ο Henry Bull πέθανε στο Μπλε Δωμάτιο της οικίας στις 7 Μαΐου, του 1892. Ο γιος του, που τον λέγανε Henry και αυτόν κληρονόμησε την περιουσία του. Ο βενιαμίν της οικογένειας ονομάστηκε harry για να αποφευχθεί το μπέρδεμα. Το παρατσούκλι του μικρού ήταν Carlos. Αυτό το παρατσούκλι αργότερα έγινε κομμάτι του μύθου της οικίας borley.
Στις 28 Ιουλίου του 1900 τρεις κόρες των Bull αναφέρουν ότι είδαν μια φιγούρα που ονομάστηκε το «περπάτημα της καλόγριας» σε ένα μονοπάτι δίπλα από την οικία. Αυτές αρνήθηκαν να αφήσουν μια τέταρτη κόρη να καλωσορίσει την φιγούρα η οποία μετά από λίγο εξαφανίστηκε..
Στις 9 Ιουνίου του 1927 ο harry πέθανε στο Μπλε δωμάτιο της οικίας. Λίγο πριν ξεψυχήσει είπε ότι είχε επικοινωνία με πνεύματα, και ότι θα έβρεχε πετραδάκια μετά τον θάνατό του. Η οικία έμεινε άδεια για αρκετούς μήνες. Κατά την διάρκεια του φθινοπώρου του έτους 1927 και καθώς παρέμενε ακόμη άδεια, ένας ντόπιος ξυλουργός ονόματι Fred Cartwright είπε ότι είχε δει μια καλόγρια 4 φορές μπροστά στην πύλη.
Αργότερα στις 2 Οκτωβρίου 1928 ο εφημέριος Guy Eric Smith και η γυναίκα του μετακόμισαν στου borley. Λίγες μέρες αργότερα, υποστηρίζουν ότι άκουσαν ψιθύρους και στεναγμούς που λέγανε, «Μη Carlos … μη». Το ζευγάρι αποφάσισε μετά από λίγο καιρό να εγκαταλείψει την οικία, αλλά καθώς φεύγανε, άκουσαν τον δυνατό ήχο του κουδουνιού της πόρτας, παρατήρησαν ότι τα κλειδιά λείπανε, είδαν μικρά πετραδάκια να πέφτουν από τον ουρανό, άκουσαν βήματα, και διαπίστωσαν ότι όλα τα φώτα είχανε ανάψει. Επίσης εικάζετε ότι έξω από την οικία υπήρχε μια άμαξα με άλογα.
Οι Smiths επικοινώνησαν με την εφημερίδα Daily Mirror τον Ιούνιο του 1929 ζητώντας βοήθεια. Η εφημερίδα, σε απάντηση, πλαισίωσε τον φυσικό και ερευνητή harry price. Η Daily Mirror επίσης έστειλε έναν ρεπόρτερ της, τον C.V.Wall, στην οικία, με αποτέλεσμα να έχουμε την πρώτη μεταφυσική δραστηριότητα που βγήκε στο φως της δημοσιότητας. Ο ρεπόρτερ άκουσε τα όσα είπανε οι Smiths και είδε ένα μυστηριώδεις φως από το παράθυρο κατά την διάρκεια της επίσκεψής του.
Στις 12 Ιουνίου ο harry price, έφτασε στην οικία, για πρώτη του φορά, συνοδευόμενος από την γραμματέα του Miss Lucie Kaye και από τον ρεπόρτερ. Νέα παραφυσικά φαινόμενα που αναφέρουν πτώσεις χαλικιών και άλλων αντικειμένων, καθώς και την εμφάνιση πνευμάτων. Ο Wall υποστηρίζει ότι είδε και μια καλόγρια.
Ο price επέστρεψε για μια δεύτερη επίσκεψη στις 27 Ιουνίου. Διάφορα φαινόμενα καταγράφηκαν, περιλαμβάνοντας την εμφάνιση καθολικών μεταλλίων και άλλων αντικειμένων. Επίσης υπήρχε ένας συνεχής ήχος κουδουνιού. Παρόλα αυτά μερικά χρόνια μετά η κυρία smith έγραψε ένα γράμμα στην εφημερίδα της εκκλησίας, church times λέγοντας ότι το σπίτι ΔΕΝ ΗΤΑΝ στοιχειωμένο. Στο βιβλίο του «ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΑ» ο παραφυσικός ερευνητής Colin Wilson μάντεψε ότι το γράμμα μοιάζει να είναι μια τελευταία προσπάθεια ούτως ώστε να σταματήσει να ακολουθεί την κυρία smith η κατάρα που της ήρθε όταν δημοσίευσε την ιστορία στην Daily mirror.
Αλλά δεν έπιασε.
Στις 14 Ιουλίου του 1929, οι smiths έφυγαν, αφού δεν αντέχανε άλλο και πήγανε στο Long Medford αλλά συνέχισαν να ενοχλούν την ιστορία. Έγραψαν διάφορα γράμματα στον Price περιγράφοντας ασυνήθιστα βιώματά τους.
Οι smiths είχανε εγκαταλείψει την οικία τον Απρίλιο του 1930 και στις 16 Οκτωβρίου του ίδιου χρόνου, ο εφημέριος Lionel Foyster, η γυναίκα του Marriane, και η θετή κόρη τους Adelaide μετακόμισαν εκεί. Με αυτούς άρχισε η πιο φημισμένη περίοδος στην ιστορία των φαντασμάτων. Μια περίοδος όπου ο henry price αποκάλεσε σε εμάς σαν την «πιο εξτρεμιστική και καλύτερα καταγεγραμμένη περίοδο εμφάνισης στοιχειών, στα χρονικά των φυσικών και παραφυσικών ερευνών».
Επίσης ο price ανέφερε ότι είχαμε τουλάχιστον 2000 περιστατικά με φαινόμενα στοιχειών στην οικία την πενταετία από τον Οκτώβριο του 1930 ως τον Οκτώβριο του 1935. Αυτά ήταν κατά την διάρκεια της ιδιοκατοίκησης των Foyster. Τα τελευταία χρόνια η κυρία Foyster ήρθε με φυσιολογικές αποδείξεις για το πώς πολλά από αυτά τα φαινόμενα συμβαίνουν. Αλλά ήταν αρκετά που δεν ήξερε να δικαιολογήσει. Επίσης μαζί της βρέθηκαν μερικά χαρτιά που είχαν σύμβολα τα οποία βρέθηκαν και πάνω στους τοίχους του σπιτιού. Το ζητούμενο είναι ότι αυτά τα χαρτιά εμφανίστηκαν από το πουθενά.
Κατά την διάρκεια των πρώτων 15 μηνών της παραμονής του εκεί ο lionel περιέγραψε πάρα πολλά ανεξήγητα φαινόμενα, όπως χτύπος κουδουνιού, την εμφάνιση του harry bull, την εμφάνιση γυάλινων αντικειμένων που έσπαγαν στο πάτωμα, την εμφάνιση πολλών βιβλίων, καθώς επίσης και πολλά αντικείμενα να πέφτουν, όπως χαλίκι και σίδερο. Μετά την επιχείρηση ενός εξορκισμού, η marriane έπεσε πάρα πολλές φορές από το κρεβάτι της κατά την διάρκεια του βραδινού της ύπνου.
Ο εφημέριος Foyster και η όμορφη γυναίκα του μείνανε ακριβώς 5 χρόνια στο «πιο στοιχειωμένο σπίτι της Αγγλίας». Μερικοί είπανε ότι οι εφιάλτες «έδιωξαν» τους Foysters μακριά από την τεράστια οικία του Suffolk. Μήπως όμως ήταν το φάντασμα μιας καλόγριας και ένας ακέφαλος καβαλάρης που τους έδιωξαν;
Σύντομα μετά τον θάνατο του lionel, η marriane παντρεύτηκε έναν αμερικάνο με αρχικά G.I. και έναν χρόνο μετά άφησαν την Αγγλία και μετακόμισαν στην Αμερική. Πριν φύγει από την Αγγλία και από τις αναμνήσεις της οικίας borley με υιοθέτησε με την ιδιότητα του «ορφανού μωρού από τον πόλεμο». Δεν ήξερα για το πιο στοιχειωμένο σπίτι της Αγγλίας μέχρις ότου η «νέα» μητέρα μου πέθανε στα τέλη του 1992. Από τότε έχω στρέψει την προσοχή μου στην μελέτη αυτού του σπιτιού. Με τις έρευνές μου σε τρεις ηπείρους βρήκα αρκετά και ποικίλα χειρόγραφα και γράμματα. Από την αρχή είχα το προνόμιο να μπορώ να δω απόρρητα, σε άλλους ερευνητές, έγγραφα και να κατοικώ με τον πιο διάσημο κάτοικο της οικίας borley για πάρα πολλά χρόνια. Αυτή η επίσημη έρευνα θα συνεχιστεί μέχρις ότου να συμπληρώσω όλα τα κομμάτια αυτού του μεγάλου γρίφου για το τι γινότανε στην οικία borley. Η έρευνα έχει τυπωθεί σε πολλά ηλεκτρονικά βιβλία και cdrom.
Αντίθετα με τα κοινά πιστεύω, οι foysters δεν είχαν φύγει από την οικία λόγω φόβου. Έφυγαν επειδή η αρρώστια του lionel έκανε αδύνατη την συνέχεια της εργασίας του. Το εκκλησιαστικό προνόμιο που είχαν οι foysters είχε σπιλωθεί από πολλές γωνίες. Για να εξιλεωθούν αναγκάστηκαν να μείνουν στην οικία για 5 χρόνια. Η παραφυσική δραστηριότητα όμως στην οικία μετράει 130 χρόνια. Το 1938 ένα γράμμα στον price έγραφε: «οι foysters παίξανε έναν πολύ μικρό ρόλο στην ιστορία της οικίας borley.
Μετά την αποχώρηση των foysters τα φαινόμενα συνεχίστηκαν. Παρόλο που η παρουσία της Marianne διαλύει κάθε ίχνος στοιχειού, πολλά ανεξήγητα φαινόμενα καταγράφηκαν πριν και μετά την ιδιοκατοίκηση των foysters.
O Price αναφέρει ότι κάθε κάτοικος της οικίας, από τότε που χτίστηκε (1863) και ειδικά κάθε πρόσωπο που έκανε προσπάθεια να ερευνήσει αυτά τα φαινομενικά θαύματα, για τον εαυτό του, ορκίστηκε ότι μόνο σαν παραφυσικά μπορούν να περιγραφούν.
Ο price είχε το προνόμιο να ερευνήσει την οικία περισσότερο και με κανέναν κάτοικο εκείνη την χρονική περίοδο. Αφού νοίκιασε το άδειο κτίριο για έναν χρόνο, έβαλε διαφήμιση στην εφημερίδα ότι προσφέρει επί πληρωμής την ευκαιρία σε παραφυσικούς ερευνητές να διανυκτερεύσουν όσες νύχτες επιθυμούν. Η μίσθωση ξεκίνησε τον Ιούνιο του 1937, δηλαδή την όγδοη χρονιά μετά την πρώτη του επίσκεψη. Ελάχιστα παραφυσικά φαινόμενα εμφανίστηκαν κατά την διάρκεια αυτής της περιόδου. Η πιο συχνή ήταν η μετακίνηση αντικειμένων από την θέση τους και το άκουσμα βημάτων. Ένα μυστηριώδες παλτό εμφανίστηκε αλλά δεν παρατηρήθηκαν περισσότερα σημάδια. Μερική επισκέπτες ένιωσαν μια κρυάδα, ένα ρίγος καθώς περνούσαν έξω από το μπλε δωμάτιο, και ορισμένα μέρη του σπιτιού ήταν συνεχώς πιο κρύα (σε θερμοκρασία) από τα υπόλοιπα.
Αφού το γκρουπ με τους ερευνητές του Price έφυγε, το σπίτι τελικά αγοράστηκε και λίγο αργότερα βρέθηκε τυλιγμένο στις φλόγες. Ο νέος κάτοικος κράτησε μερικά βιβλία και όλα αυτά στις 27 Φεβρουαρίου του 1939. Οι μάρτυρες κατέθεσαν ότι είδαν πυρωμένα φαντάσματα να φεύγουν από τα παράθυρα. Η οικία και η γύρω περιοχή διαγράφηκε οριστικά το 1944.
Με τόσες πολλές μαρτυρίες και χιλιάδες γεγονότα να παίρνουν μέρος στην οικία borley, είναι δυνατόν το σπίτι να μην είναι στοιχειωμένο; Ο ιστορικός φαντασμάτων peter underwood λέει στην αυτοβιογραφία του: «καμιά κοινή εργασία. 98% από τις παραφυσικές αναφορές έχει κάποια λογική και επιστημονική εξήγηση. Αλλά αυτό το 2% που περισσεύει είναι αυτό που μου κινεί το ενδιαφέρον». Αν λοιπόν υπολογίσουμε ότι αυτό το 2% αναλογεί, μόνο για τα 5 χρόνια που κατοικούσαν οι foysters, σε 40 ανεξήγητα φαινόμενα, τα οποία είναι αληθινά, τότε μιλάμε για ένα τρομακτικό, πραγματικά, σπίτι. Η Marianne επιχείρησε να δόσει λογική εξήγηση στα φαινόμενα, αλλά δεν μπόρεσε να το κάνει σε όλα.
Ο price γενίκευσε τις εντυπώσεις και τα συναισθήματά του για την οικία borley, μιλώντας στον eric dingwall το 1946: «αν αφαιρέσεις τους foysters, τους bulls, τους smiths, κτλ θα δεις ότι όλο και κάτι μένει».
